Δεν έχουν τέλος οι καταγγελίες για τις παρανομίες των επιχειρήσεων με ενοικιαζόμενες ξαπλώστρες και ομπρέλες θαλάσσης. Μετά τις επιτυχημένες δράσεις του κινήματος “Κίνηση Πολιτών Πάρου για Ελεύθερες Παραλίες – Save Paros Beaches”, το οποίο ανέδειξε τις απροκάλυπτες καταχρήσεις κάποιων εκ των εν λόγω επιχειρήσεων στις παραλίες ολόκληρης της χώρας, οι υπεύθυνοι φαίνεται πως πήραν στα σοβαρά τις αντιδράσεις του κόσμου και αποφάσισαν να επιβάλλουν το νόμο σε επιχειρήσεις ομπρελών στη Ζάκυνθο.
Έτσι, όπως αναφέρουν τα ειδησεογραφικά πρακτορεία την Κυριακή 6 Αυγούστου, έγιναν τρεις συλλήψεις για παρανομίες σε τρία διαφορετικά beach bars έπειτα από έλεγχο της Αστυνομικής Διεύθυνσης Ζακύνθου στην παραλία του Λαγανά.
Σύμφωνα με πληροφορίες που είδαν το φως της δημοσιότητας, ο έλεγχος έγινε κατόπιν συνεργασίας με την Κτηματική Υπηρεσία. Εκεί διαπιστώθηκε ότι οι τα εν λόγω beach bars είτε δεν είχαν καθόλου άδεια για εκμετάλλευση χώρου της παραλίας για να τοποθετήσουν και να ενοικιάζουν επαγγελματικές ξαπλώστρες παραλίας και επαγγελματικές ομπρέλες παραλίας, ή είχαν άδεια για πολύ λιγότερα τετραγωνικά για την τοποθέτηση και ενοικίαση ξαπλώστρων και των beach bar ομπρελών από όσα είχαν καταλάβει.
Οι συλληφθέντες, δύο Ζακυνθινοί ιδιοκτήτες beach bars, 65 και 53 ετών καθώς και ένας αλλοδαπός που εμφανίζεται ως υπεύθυνος του τρίτου beach bar ηλικίας 51 ετών, θα οδηγηθούν στον εισαγγελέα.
Στο μεταξύ συνεχίζονται οι έλεγχοι στα νησιά κατόπιν εντολής του Υπουργείου Οικονομικών που φαίνεται αποφασισμένο να δώσει τέλος στη καταπάτηση των παραλιών είτε από επιχειρήσεις είτε από κάποιους ιδιώτες οι οποίοι συνηθίζουν να εγκαθιστούν μόνιμα ομπρέλες θαλάσσης σε σημεία της παραλίας έχοντας κάνει έτσι κράτηση. Δια του λόγου το αληθές, ο δήμος Νέας Προποντίδας Χαλκιδικής, αποφάσισε την άμεση απομάκρυνση των μόνιμα τοποθετημένων από ιδιώτες ξαπλώστρες, ομπρέλες θαλάσσης, τέντες κτλ από τις παραλίες.
Σε ανακοίνωση του ο δήμος ανέφερε ότι η σταθερή παραμονή των αντικειμένων αυτών που έχουν τοποθετηθεί από ιδιώτες είναι παράνομη αφού χαρακτηρίζονται από την ισχύουσα νομοθεσία ως “ρύποι”, συνεπώς και θα πρέπει να απομακρυνθούν.
Σύμφωνα με τη νομοθεσία αλλά και το ίδιο το Σύνταγμα, ο αιγιαλός και η παραλία είναι δημόσιο αγαθό που όλοι μας θα πρέπει να απολαμβάνουμε δωρεάν και να έχουμε απρόσκοπτη πρόσβαση σε αυτά.
Ο Νόμος 2971/2001 “περί αιγιαλού και παραλίας” καθιστά ξεκάθαρο ότι ο αιγιαλός και η παραλία είναι κοινόχρηστα και ανήκουν στη δημόσια κτήση. Προορίζονται για την άμεση εξυπηρέτηση δημοσίου σκοπού, είναι δυνατή η παραχώρηση χρήσης, χωρίς όμως, να αναιρείται η κοινή χρήση. Επίσης, απαγορεύεται η αποκλειστική τους χρήση.
Συγκεκριμένα, η Νομοθεσία υπαγορεύει εκτός άλλων και τα εξής:
- Ανάπτυξη ομπρέλας, ξαπλώστρας και θαλάσσιων εγκαταστάσεων αναψυχής, σύμφωνα με τις παραγράφους 4 και 5 του άρθρου 13 του Ν. 2971/2001, όπως ισχύουν σήμερα, μπορούν να καταλαμβάνουν το πολύ το 60 τοις εκατό του καθορισμένου χώρου. Αυτό διασφαλίζει ότι το κοινό διατηρεί ελεύθερη κάθετη και οριζόντια πρόσβαση στη θάλασσα, με υποχρεωτική ανοιχτή έκταση τουλάχιστον πέντε μέτρων από την ακτή. Κάθε καθορισμένη περιοχή για αυτές τις εγκαταστάσεις περιορίζεται σε 500 τετραγωνικά μέτρα. Ωστόσο, αυτός ο περιορισμός μεγέθους δεν ισχύει για χώρους που γειτνιάζουν με επιχειρήσεις που λειτουργούν νόμιμα, όπως ξενοδοχεία, οργανωμένες τουριστικές κατασκηνώσεις τύπου camping και ορισμένα τουριστικά καταλύματα, όπως περιγράφονται στο Ν. 4276/2014 (Α’ 155). Ανεξάρτητα από τις ιδιαιτερότητες, τουλάχιστον το 50 τοις εκατό της συνολικής έκτασης θα πρέπει να παραμείνει ανοιχτός χώρος παραλίας, με βάση τα χαρακτηριστικά της παραλίας, εξαιρουμένων των δυσπρόσιτων ή μη τμημάτων, με περιορισμούς κάλυψης παραλίας που ορίζονται από τη σύμβαση παραχώρησης.
- Σε περιοχές όπως οι ακτές, οι παραλίες, οι όχθες, οι παραθαλάσσιες ζώνες, οι θάλασσες, οι λιμνοθάλασσες, οι λίμνες και τα πλεύσιμα ποτάμια που αποτελούν μέρος του δικτύου Natura 2000, μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο έως το 30 τοις εκατό του καθορισμένου χώρου, υπό την προϋπόθεση ότι δεν διακυβεύεται οι στόχοι για την διατήρηση της προστατευόμενης περιοχής. Η μη τήρηση αυτών των όρων μπορεί να οδηγήσει σε ακύρωση της παραχώρησης.
- Όταν υπάρχουν παρακείμενες επιχειρήσεις, όπως αναφέρεται στην αρχική παράγραφο, δεν υπάρχει ανάγκη για τη ζώνη ασφαλείας δύο μέτρων σε κάθε πλευρά της αντίστοιχης περιμέτρου τους. Ωστόσο, εάν μια επιχείρηση έχει πρόσοψη μικρότερη από έξι μέτρα, αυτό η ζώνη ασφαλείας κόβεται στη μέση, δηλαδή μειώνεται κατά 50 τοις εκατό, και στις δύο πλευρές της περιμέτρου της.
- Εάν το μήκος ή το πλάτος μιας παραλίας είναι κάτω από πέντε μέτρα ή ο συνολικός της χώρος είναι μικρότερος από 150 τετραγωνικά μέτρα, δεν μπορεί να διατεθεί για ομπρέλες, ξαπλώστρες, καθίσματα ή κινητές καντίνες. Εξαιρέσεις όμως γίνονται για επιχειρήσεις με ενεργές άδειες της παραγράφου 4 του άρθρου 13 του Ν. 2971/2001 και αυτό ισχύει μέχρι τη λήξη των αδειών αυτών.
- Οι περιορισμοί που αναφέρονται στις παραγράφους (γ) και (στ) αφορούν και τις άδειες που αναφέρονται στην παράγραφο 5 του άρθρου 13 του Ν. 2971/2001, όπως ισχύει.
